«Եվ ոչ ոքի պարտապան մի մնացեք, բացի միմյանց սիրելուց, քանի որ ով սիրում է ընկերոջը, կատարում է օրենքը. մի՛ շնացիրը, մի՛ սպանիրը, մի՛ գողացիրը, սուտ մի՛ վկայիրն ու մի՛ ցանկացիրը...» (Հռոմ. 13. 8-9):

Ոչ ոք չի կարող երկու տիրոջ ծառայել. կա՛մ մեկին կատի և մյուսին կսիրի, կա՛մ մեկին կմեծարի և մյուսին կարհամարհի. չեք կարող ծառայել և՛ Աստծուն, և՝ մամոնային (Մատթ. 6.24)։

«Յուրաքանչյուրդ ձեր ընկերոջից զգու՛յշ եղեք և հույս մի՛ դրեք ձեր եղբայրների վրա, որովհետև ամեն եղբայր խաբելով խաբում է, և ամեն բարեկամ ընթանում է նենգությամբ: Յուրաքանչյուրն այպանում է իր բարեկամին, ճշմարտություն չեն խոսում. նրանց լեզուն սովորեց սուտ խոսել: Նրանք զրկանքներ են պարգևել և չեն դադարել կուտակելուց վաշխ վաշխի վրա և նենգություն նենգության վրա. նրանք չկամեցան ճանաչել ինձ,- ասում է Տերը» (Երեմիա 9. 4-14):

Սուրբ գիրքն ասում է, որ աշխարհը գնում է դեպի կործանում (հոգևոր տեսանկյուն), աշխարհն ասում է՝ գնում է դեպի խաղաղություն և ապահովություն (հոգևորի և բարոյականի անտեսում):

Պարզորեն ու որոշակիությամբ շեշտադրված տերունական այս հաստատումը, որ բերված է սույն հրապարակման վերտառությունում, ցավոք, շատ հաճախ, երբեմն էլ չգիտակցված, խախտվում է մեր հավատացյալների կողմից:

Մեկը մյուսի հետևից քրիստոնեական պետությունները որպես նորմ են ճանաչում սեռական այլասերվածությունները... «Եթե մեկը պառկի տղամարդու հետ, որպես կնոջ հետ, ապա երկուսն էլ պղծություն են արել, թող մատնվեն մահվան, նրանց արյունը իրենց վրա է» (Ղևտ. 20։13)։

-Մենք ո՞ր երկրում ենք, եղբայր իմ: -Հայաստանում: -Դու երջանի՞կ ես: -Չգիտեմ:

Մի անգամ տղան ասում է հորը. «Ես այլևս մանկական Աստվածաշունչը չեմ կարդա, որովհետև կարդալուց հետո, միևնույն է, ոչինչ չեմ հիշում»։ Հայրը ոչինչ չի պատասխանում տղային, այլ ասում է. «Լա՛վ, այժմ վերցրու մեր ածուխի դույլը ու գնա գետից ջուր բեր»։ Տղան ուրախացած, որ այլևս գիրք չի կարդալու, գնում է կատարելու հոր ասածը։ ՈՒ երբ ջրով լի դույլը բերում, հասցնում է տուն, տեսնում է, որ համարյա ոչինչ չի մնացել այնտեղ, քանի որ դույլը ծակ է լինում։ Հայրն ասում է. «Ոչինչ, տղաս, գնա նորից ջուր բեր»։

Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ծայրագույն պատրիարք և Ամենայն Հայոց կաթողիկոսը Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում ընդունել է Հայաստանում Ռուս ՈՒղղափառ Եկեղեցու համայնքների կառավարիչ, Վլադիկովկասի և Ալանիայի Լեոնիդ եպիսկոպոսին:

Նախ հայորդիներիս, ապա համայն ազգերի համար հուլիսի 27-ի հիշարժան օրվա վերաբերյալ Աստվածաշնչում այսպես է գրված. «Եվ յոթերորդ ամսվա քսանյոթերորդ օրը տապանը Արարատ լեռան վրա նստեց» (Գիրք ծննդոց, 8.4):